de Zanglijster!

In januari al te horen van de vroege morgen tot het vallen van de avond. Tot grote ergernis van langslapers en vroeg naar bed gaanders. Meestal te zien, en te horen, hoog in de boom of op een dak. Het geluid doet denken aan de merel. Een heldere, luide, gevarieerde, levendige zang. Een waterval van noten met korte pauzes. Strofes van zang worden drie tot vier keer herhaald. Alleen de man zingt, dit is het enige verschil tussen man en vrouw.
De Zanglijster. En zo heet hij niet zomaar. De Latijnse naam is TurdusPhilomelos. Turdus is lijster en Philomelos  betekent: “hij die graag zingt”.
Een onopvallende vogel, van boven  bruin en van onder vaalwit met bruine vlekken. Je ziet  hem vaak over het gras rennen. Korte sprintjes en dan weer stilstaan, met de kop omhoog in het rond kijkend. Op zoek naar pissebedden, duizendpoten en wormen. De zanglijster is een liefhebber van slakken. Dat moet de tuinliefhebber als muziek in de oren klinken. Ze slaan de huisjes stuk op een steen of kei, de smidse. Iedere keer gebruikt de vogel de zelfde steen zodat het rondom bezaait ligt met kapotte huisjes.
Ze leven in tuinen, parken en bossen met voldoende struiken of heggen om zich te verbergen en te nestelen. Ze maken een nest van takjes bepleistert met klei en vermolmd hout. Daarna bekleed met mos en gras en vrouw zanglijster legt er mooie lichtblauwe met zwart gevlekte eitjes in.
We moeten wel voorzichtig doen met deze tere lijstersoort. Ze hebben veel te lijden van slakkendood. Dat is ontzettend jammer voor deze geweldige slakkenjager. Slakkendood is funest voor de vogels en vooral hun jongen. Daarbij wordt het in Italië, Frankrijk en Spanje nog eens als lekkernij gezien. Ze worden, door de bevolking, van alle kanten beschoten, gegaard en opgepeuzeld. Wees dus zuinig op deze prachtig zingende slakkenvanger, en neem het vroege gezang maar voor lief.
Ben Hopman,
PWN-boswachter